Opties geven aan beleggers het recht om tot een bepaalde datum voor een bepaalde prijs een bepaalde hoeveelheid aandelen te kopen of te verkopen.

Stel: Je hebt een mooi huis gezien dat je graag wilt kopen. Je weet alleen nog niet of je de financiering op tijd rond kunt krijgen.
Je kunt dan naar de eigenaar gaan van dat huis en vragen of je een optie op het huis kan nemen. Je spreekt dan bijvoorbeeld af dat je het huis kan kopen voor EUR 450.000. Je hebt 2 weken bedenktijd, als je niet reageert na de 2 weken, dan vervalt de optie en kan de eigenaar het huis aan iemand anders verkopen.

Je hebt 2 soorten opties: calloptie en putoptie.

De calloptie
Als je het gevoel hebt dat een bepaald aandeel in waarde zal gaan stijgen, maar je wilt ze voor de zekerheid nog niet kopen dan kun je een calloptie kopen op dat aandeel. Een calloptie die je bijvoorbeeld het recht geeft om 40 aandelen te kopen tot januari 2004 voor de prijs die je er vandaag voor zou moeten betalen. Als je wilt kan je dus in januari 2004 die aandelen gaan kopen als ze in waarde zijn gestegen. Je kan die aandelen dan meteen verkopen en heb je meteen winst. Je kunt altijd als je een calloptie hebt besluiten om het niet te kopen. Je hebt dan alleen de kosten van die calloptie betaald, namelijk de optiepremie. Met een optie is je risico dus beperkt.

De putoptie
Eigenlijk is de putoptie precies het tegenovergestelde van een calloptie. Bij een putoptie koop je namelijk het recht om je aandelen tot een bepaald bedrag tegen een bepaalde tijd te verkopen. Je kunt een putoptie gebruiken om je aandelen te beschermen tegen een mogelijke koersdaling. Als je aandelen dan werkelijk minder waard worden, dan kun je ze tegen een hogere koers verkopen, maar stijgt de waarde dan heb je helemaal voor niets die putoptie betaald.

Je kunt met opties dus handelen in aandelen zonder dat je echt van plan bent de aandelen te verkopen of te kopen. De opties worden net zoals aandelen verhandeld op de beurs. Net zoals de prijs van aandelen verschillen ook de prijzen van opties. Als er veel vraag is naar een bepaalde optie dan stijgt de prijs. En als er minder vraag naar is dan daalt de prijs.

Een beleggingsfonds beheert groot pakket beleggingen van verschillende bedrijven. Dit is om het risico te spreiden, en zo klein mogelijk te maken. Het voordeel van een beleggingsfonds is dat er meerdere mensen deelnemen, daardoor kan in een groot aantal verschillende bedrijven belegd worden. Het is belangrijk het pakket zo samen te stellen dat de resultaten van de bedrijven elkaar opvangen. Met het beleggen in deze vorm hoef je zelf de beurs niet te volgen, dit wordt gedaan door het beleggingsfonds. Een beleggingfonds geeft minder risico dan het zelf beleggen. Maar wat altijd bij beleggen geld is hoe meer risico des te hoger het rendement.
Beleggen blijft altijd een risico. Vandaar de waarschuwing; ‘ in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst’. Bij de grote beleggingsfondsen wordt aangeraden dat het bedrag wat je wilt beleggen minimaal 3 tot 5 jaar moet kunnen missen. De beleggingsfondsen kopen en verkopen de aandelen in grote hoeveelheden, dit betekent dat de kosten lager zijn voor de transacties. Er zijn meerdere beleggingsfondsen, die elkaar concurreren. Dat doen ze door middel van reclame en acties. Het kopen en verkopen bij beleggingsfondsen is een eenvoudige zaak. Als je een bedrag wilt kopen of verkopen hoef je alleen maar het beleggingsmaatschappij te bellen. De controle op de aandelenportefeuille kun je op verschillende mannier doen. Bijvoorbeeld via T.V.(teletekst en RTL-Z), Krant of internet. Er bestaat nog een eenvoudigere mannier om te beleggen. Dat is automatisch beleggen. Hierbij wordt automatisch elke maand een bepaald bedrag van de rekening afgetrokken. En men geeft aan in welk fonds je dit wilt storten.

Bedrijven die behoorlijk winst maken, zorgen er meestal voor dat de aandeelhouder een stuk van die winst krijgt. Een deel van die winst wordt in het bedrijf gehouden om bijvoorbeeld investeringen te kunnen betalen. Dat heet ingehouden winst. Een ander deel van de winst krijgt de aandeelhouder, dat heet dividend. Het percentage van de winst dat als dividend wordt uitgekeerd wordt het uitkeringspercentage ofwel pay-out-ratio genoemd. Wanneer een bedrijf 10 miljoen winst maakt en daarvan 5 miljoen in het bedrijf houdt voor investeringen en 5 miljoen uitkeert aan de aandeelhouders als dividend, is pay-out-ratio dus 50%.
Aandeelhouders hebben geen recht op dividend. Maar als de directie en de commissarissen besluiten dat er dividend wordt uitgekeerd, profiteren alle aandeelhouders daarvan. Bedrijven die weinig winst maken zullen minder dividend uitkeren dan goed draaiende bedrijven. Een onderneming die diep in de rode cijfers zit, zal meestal geen dividend betalen. Dat heet dividend passeren. Het dividend wordt meestal 1 keer per jaar betaald. Dat gebeurt kort nadat de jaarcijfers van het bedrijf zijn vastgesteld en de vergadering van aandeelhouders die de cijfers heeft goedgekeurd. Dit heet slotdividend. In Nederland is dat meestal in het voorjaar. Sommige bedrijven keren tussentijds ook wel eens dividend uit. Vaak gebeurt dat in het najaar, als de halfjaarcijfers bekend zijn gemaakt. Zo’n tussentijds dividend heet interim-dividend.